কিছুমান চিনাকী ছবি আঁকিছিলোঁ

কিছুমান চিনাকী ছবি আঁকিছিলোঁ,
পাহৰনিৰ হুমুনিয়াঁহত
মই এষাৰ পুৰণি মাত শুনিছিলো্ঁ ,
পুৱতি নিশা কুৱঁলীৰ আঁৰে আঁৰে
হঠাতে জীৱনে মিচিকিওৱা দেখিছিলোঁ ।
উদাসীন মনটোক নিচুকাই আছিলোঁ,
অকণমান চকুলো লুকুৱাই থৈছিলোঁ ,
এনেতে আজি ডাৱৰৰ আঁচলত
এটি সৰুকৈ হাঁহিক ওমলা দেখিছিলোঁ ।
এন্ধাৰক আকাশে আকোৱালি লৈছিল,
শেতা নীলিমা ভাগৰি পৰিছিল,
হ’লেও মনৰ খিড়িকীখনেৰে
আশাৰ পোহৰবোৰ জিলিকি উঠিছিল ।
পিছুৱাই যোৱাৰ বাট মোৰ নাই,
উজুতি খোৱাৰ ভয় মোৰ নাই ,
তুমিও জানা , মইও জানোঁ ,
যে আশা আৰু হাঁহিৰ কোনো শেষ নাই…